Θεοδωροπούλου-Λιβαδά, Βαρβάρα

(Αργοστόλι 1897 – 1975). Εκπαιδευτικός και λογοτέχνης. Σπούδασε στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία, στο πολυτεχνείο ιχνογραφία-καλλιγραφία, στην ακαδημία καλών τεχνών της Λειψίας ζωγραφική και στα πανεπιστήμια του Βερολίνου και του Παρισιού κλασική φιλολογία και ιστορία της τέχνης. Σταδιοδρόμησε ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης. Παράλληλα, ανέπτυξε αξιόλογη κοινωνική και πολιτιστική δράση. Ίδρυσε βιβλιοθήκες σε επαρχιακά κέντρα, νυχτερινά σχολεία, λαϊκά εκπαιδευτήρια κ.α. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1940 και της Κατοχής 1941-44 ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Ίδρυσε τη μυστική οργάνωση Θεία Σωτηρία, μέσω της οποίας φυγάδευσε αρκετούς Έλληνες και συμμάχους, ενώ μεγάλη υπήρξε η φροντίδα της για την αποκατάσταση των τραυματιών κλπ. Τέλος, ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές Μαδημένα τριαντάφυλλα – Κρυφές χαρές (1936), Σαν παραμύθι (1936), Ανέμη του χρόνου (1962), τις βιογραφικές μελέτες Αγγελική Πάλλη – Βαρθολομαίη, η ζωή και το έργο της (1940), Φλωρεντία Φουντουκλή (1949) κ.ά. Έλαβε τις τιμητικές διακρίσεις: Ανώτατος Ταξιάρχης Ευποιίας, τρία χρυσά Αριστεία Ανδρείας, αριστείο Αρετής και Εθνικής Αυτοθυσίας της Ακαδημίας Αθηνών κ.ά.